Αλχημείες..: Τυχαίο?? Δε Νομίζω..

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Τυχαίο?? Δε Νομίζω..

Ήθελε πολύ θάρρος να αναρτήσω τη φάτσα του εικονιζόμενου κυρίου αλλά τελικά το έκανα..Ελπίζω να μην έχουμε δυσάρεστες συνέπειες!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ουμπέρτο Εκο:

1. Δημοκρατία δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία έχει το δίκιο. Σημαίνει πως έχει το δικαίωμα να κυβερνάει.

2. Δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η μειοψηφία έχει άδικο. Σημαίνει πως, ενώ σέβεται την κυβερνητική πλειοψηφία, υψώνει δυνατά τη φωνή της κάθε φορά που νομίζει ότι η πλειοψηφία έχει άδικο (ή ακόμη χειρότερα όταν αντιτίθεται στους νόμους, την ηθική και τις αρχές της δημοκρατίας), και οφείλει να το πράττει δυναμικά, γιατί αυτή είναι η εντολή των πολιτών. Όταν η πλειοψηφία υποστηρίζει ότι έχει δίκιο και η μειοψηφία δεν αντιδράει, τότε η δημοκρατία βρίσκεται σε κίνδυνο

Γιατί ''Αλχημείες''?

Η Αλχημεία συνδυάζει την φιλοσοφική θεώρηση και συγκεκριμένη πρακτική μέθοδο με στόχο την κατάκτηση της απόλυτης Σοφίας και την Αθανασίας.Οι Αλχημιστές αποσκοπούσαν σε προσωπική βελτίωση και δημιουργία διάφορων υλικών με ασυνήθιστες ιδιότητες. Η πρακτική μέθοδος των αλχημιστών εξελίχθηκε στη βάση της σύγχρονης χημείας, καθώς δημιούργησαν τεχνικές ανάλυσης, ταυτοποίησης και διαχωρισμού ουσιών. Επίσης, πολλά υάλινα σκεύη που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα στα χημικά εργαστήρια ήταν δημιουργήματα των αλχημιστών.

H αλχημεία άνθησε στο Μεσαίωνα. Λέγεται ότι έχει καταγωγή από την αρχαία Περσική Αυτοκρατορία. Αλχημιστές υπήρχαν στην Μεσοποταμία (τμήμα του σημερινού Ιράκ), στην Αίγυπτο, στην Περσία (σημερινό Ιράν), στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στην Κορέα, στην Αρχαία Ελλάδα, στην αρχαία Ρώμη.

Η συνεισφορά των Αλχημιστών στις σύγχρονες “χημικές” πρακτικές είναι βέβαιη: ανάλυση και καθαρισμός μεταλλευμάτων, επεξεργασία μετάλλων, τεχνικές διαχωρισμού όπως η απόσταξη, παρασκευή μελανιών, βαφών, χρωμάτων, καλλυντικών, κεραμικών, υαλικών, αποσταγμάτων, εκχυλισμάτων και πολλά άλλα. Οι Αλχημιστές ανακάλυψαν το υδατικό διάλυμα οινοπνεύματος (ή αλλιώς “νερό της ζωής”, “aqua vitae”), το χημικό στοιχείο φωσφόρο (P), πολλά οξέα που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα και πολλά άλλα.

Η λέξη “Αλχημεία” έχει πιθανή καταγωγή από τους άραβες (Al-kimia), από τους Αιγύπτιους (χυμεία και χεμ), ενώ άλλοι θεωρούν ότι μπορεί να έχει προέλθει από τους Κινέζους ή και τον Αριστοτέλη (Αλχημεία < Αλχημία < Αρχημία < Αρχή Μία < Έστι δ'εν πάσι αρχή μία και ουσία).

Οι σημαντικότεροι στόχοι των αλχημιστών ήταν η μετατροπή των κοινών μετάλλων σε χρυσό ή ασήμι και η δημιουργία του ελιξηρίου της Ζωής (πανάκεια), το οποίο θα θεράπευε όλες τις ασθένειες και θα παρέτεινε τη ζωή επ' αόριστον. Επίσης, αναζητούσαν ένα παγκόσμιο διαλύτη, δηλαδή μια ουσία που διέλυε όλες τις υπόλοιπες. Η Φιλοσοφική Λίθος ήταν μια μυθική ουσία και βασικό συστατικό για την επίτευξη των στόχων αυτών. Βέβαια, η Αλχημεία δεν αποσκοπούσε μόνο στην βελτίωση κάποιων ιδιοτήτων των υλικών ή στην παράταση του χρόνου ζωής, αλλά έδιναν και πνευματική διάσταση σε αυτές τις πράξεις. Για παράδειγμα, η μετατροπή του μολύβδου σε χρυσό (το οποίο θεωρείται “ευγενές” μέταλλο) παραλληλίζονταν με την πνευματική εξύψωση (εξευγενισμό του πνεύματος).

Η σύγχρονη επιστήμη πραγματοποίησε τη πρώτη “Μεταστοιχείωση” (μετατροπή ενός χημικού στοιχείου σε άλλο χημικό στοιχείο, μεταβάλλοντας των αριθμό των πρωτονίων του στοιχείου) το 1919, όταν ο χημικός Ernest Rutherford, Βραβείο Νόμπελ Χημείας 1908) μετέτρεψε το άζωτο (Ν) σε οξυγόνο (Ο).

Οι αλχημιστές υπέστησαν πολλούς διωγμούς ανα τους αιώνες. Η εξάσκηση της αλχημικης τέχνης πολλές φορές απαγορεύτηκε από θεσμικά πρόσωπα όπως ο Πάπας Ιωάννης XXII (1317) ή ο Ερρίκος ο IV της Αγγλίας (1403). Οι αλχημιστές αποτυπώνονταν σε έργα ζωγραφικής ή κείμενα ως άνθρωποι αναξιόπιστοι, ψεύτες και κλέφτες. Απ' εναντίας, ο Ροδόλφος ο ΙΙ, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χρηματοδοτούσε πολλούς αλχημιστές για την συνέχιση του έργου τους.

Οι αλχημιστές οδηγήθηκαν στην ανάγκη κρυπτογράφησης και χρήσης συμβόλων είτε επειδή ήθελαν να προστατεύσουν το έργο τους από την κλοπή είτε για να προστατεύσουν την ίδια τους τη ζωή, κατά τις περιόδους που η εξάσκηση της αλχημείας ήταν απαγορευμένη. Με αυτό τον τρόπο αναγκάστηκαν να εισάγουν μια νέα “γλώσσα” για την περιγραφή των υλικών και των πρακτικών τους. Η σύγχρονη επιστήμη χρησιμοποιεί την δική της γλώσσα, όπως για παράδειγμα η χρήση του συμβόλου Ο αντι της λέξης “οξυγόνου” ή η χρήση των χημικών εξισώσεων αντί λέξεων και προτάσεων για την περιγραφή χημικών φαινομένων.

Επίσης, μέσα στα κωδικοποιημένα κείμενα των αλχημιστών υπήρχαν συχνά και κρυφά νοήματα, αλληγορίες και μηνύματα, στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο οι μυημένοι αλχημιστές. Τα μηνύματα αυτά αναφέρονταν σε μυστικές τεχνικές είτε για την πραγματοποίηση των πειραμάτων τους είτε για την κατάκτηση των πνευματικών επιτευγμάτων τους.

Όπως και να έχει, η αναζήτηση της Φιλοσοφικής λίθου και του ελιξηρίου της Ζωής συμβόλιζε την μετάβαση από την φθορά, την αρρώστια και το θάνατο στην αφθαρσία και την Αίωνια Ζωή του σώματος και του πνεύματος.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η αλχημεία είναι η αναζήτηση της μετατροπής των κοινών μετάλλων σε χρυσό. Τα θεμέλια της αλχημείας έθεσαν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι όπως ο Εμπεδοκλής, ο Θαλής ο Μιλήσιος και ο Ηράκλειτος. Επίσης, συνεισέφεραν και οι αιγυπτιακές τεχνικές μουμιοποίησης και επεξεργασίας μετάλλων καθώς και οι τεχνολογικές και αστρολογικές γνώσεις των Μεσοποτάμιων.

Η αλχημεία αναπτύχθηκε τόσο στο δυτικό κόσμο όσο και στην Ανατολή ή στην Άπω Ανατολή. Η βασική διαφορά ανάμεσα στον τρόπο που αναπτύχθηκε η αλχημεία ήταν το γεγονός ότι στη Δύση, ο βασικός στόχος της αλχημείας ήταν η μετατροπή των κοινών μετάλλων σε χρυσό, ανεξάρτητα από την τοξικότητα του μετάλλου (για παράδειγμα ο μόλυβδος είναι τοξικό μέταλλο), ενώ στην Άπω Ανατολή, ο βασικός στόχος ήταν η ανακάλυψη ουσιών και φαρμάκων για το κοινό καλό. Τα πρώτα ίχνη της δυτικής αλχημείας εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. Έπειτα, η αλχημιστική γνώση μεταλαμπαδεύτηκε στους αρχαίους Έλληνες και εν συνεχεία στους Άραβες. Μέχρι την περίοδο των Αράβων, η αλχημεία ήταν ένα μείγμα φιλοσοφικών θεωρήσεων, αλληγοριών, συμβόλων και κωδικοποιημένων γλωσσών. Την περίοδο των Αράβων (δηλαδή τον 8ο αιώνα μ.Χ.), η αλχημεία άρχισε να γίνεται μια αναγνωρίσιμη πρακτική. Ο άραβας αλχημιστής Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν εισήγαγε τη μεθοδική και πειραματική προσέγγιση μιας αλχημιστικής επιστημονικής έρευνας που πραγματοποιούνταν σε ένα εργαστήριο.

Σημαντικοί αλχημιστές: Γουέι Μπογιάνγκ (Wei Boyang, Κίνα), Ραζής (Rhazes, Άραβας), Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν (Jabir ibn Hayyan, Άραβας), Ναγκαργιούνα (Nagarjuna, Ινδός), Αλβέρτος Μάγνος (Albertus Magnus, Βαυαρός), Παράκελσος (Paracelsus, Ελβετός), Ζώσιμος ο Πανοπολίτης (Έλληνας ή Αιγύπτιος), Νικόλας Φλαμέλ (Γάλλος)

Αξιοσημείωτες χρονικές περίοδοι:

1.Αιγυπτιακή αλχημεία 5000π.Χ. - 400 π.Χ.

2.Ινδική αλχημεία 1200 π.Χ. -

3.Ελληνική αλχημεία 332 π.Χ. - 642 μ.Χ.

4.Κινεζική αλχημεία 142 μ.Χ.

5.Αραβική αλχημεία 700 μ. Χ. - 1400 μ.Χ.

6.Ευρωπαϊκή αλχημεία 1300 μ.Χ. -.

Προσωπικά όσοι θέλουν να εμφανίζοται ως πολέμιοι της αλχημείας κατηγορώντας την ως ψευδοεπιστήμη καλό θα ήταν να γνωρίζουν οτι επιστήμη δεν είναι κάτι σταθερό αλλά εξελίσεται, μεταβάλλεται και εμπλουτίζεται καθημερινά με νέα στοιχεία, κ αυτό γίνεται με την σκληρή προσπάθεια ορισμένων επιστημόνων..Αυτό που κάποτε το θεωρούσαν αδιανόητο πλέον μπορεί να έχει επιτευχθεί..Πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι κάποτε είχε αποδειχθεί με μαθηματικό τρόπο ότι είναι αδύνατο το ταξίδι στη σελήνη(!!!) όπως επίσης και ότι είναι αδύνατη η κατασκευή αυτοκινούμενου οχήματος..Τα συμπεράσματα δικά σας..Ποιός μπορεί να είναι σίγουρος λοιπόν για το τι επιφυλάσει το μέλλον?Κάποτε όλα αυτά περί αλχημείας φάνταζαν μαγικά κ εξωπραγματικά στον αμόρφωτο τότε λαό..Οι αλχημιστές στα μάτια των ρομαντικών ηταν μάγοι ενώ για τους πιο δύσπιστους τσαρλατάνοι κ απατεώνες..Αν ρίξουμε όμως μια ματιά με τις σημερινές γνώσεις θα δουμε τελικά ότι όσα ισχυρίζονταν οι αλχημιστές δεν ήταν τόσο άπιαστα και μαγικά..

Μπορεί οι σύγχρονοι να μην θεωρούμε δυνατή την δημιουργία κάποιου φίλτρου που θα χαρίζει την αιώνια ζωή και την αφθαρσία του σώματος και ούτε θα πρέπει να είναι αυτός ο σκοπός μας..Όμως δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε την ανάγκη του ανθρώπου για πνευματική αφθαρσία και εξέλιξη..Και όπως κάποτε οι αλχημιστές δοκίμαζαν, πειραματιζόντουσαν, πετύχαιναν και αποτύγχαναν να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους και τις ιδέες τους, έτσι και εμείς εδώ προσπαθούμε με την γνώση ,κυρίως, και τον πολιτισμό να διασώσουμε την πνευματική μας ''ακεραιότητα'' και γιατί όχι, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..